ديمزن

نمی دانم از کیست ولی همه شنیده اید که:

"وقتی به دنیا می آیی همه خندانند و توگریان. طوری زندگی کن که وقتی می میری همه گریان باشند و تو خندان."

امروز دیدم که قران ملاک گریه ی خلق را کافی نمی داند. درباره قوم فرعون می گوید که آنها همه چیز داشتند. از مال دنیا اموال زیاد و ایضا اجساس خوشبختی. ولی چه فایده که وقتی مردند آب از آب تکان نخورد. نه آسمان بر آنها گریست و نه زمین!

به این فکر می کنم که اگر امروز بمیرم خم به ابروی آسمان خواهد آمد یا زمین؟

کُم تَرَکوا مِن جَناتٍ وَ عُیون/ وَ زَروعٍ وَ مَقامٍ کَریم/ وَ نِعمَهٍ کانوا فیها فکِهین/ کَذلِکَ وَ اَورَثنا قَوماً اًخرینَ/ فَمَا بَکَت عَلَیهِمُ السَماء و الارض/ سوره دخان/آیه 25 تا 28